เรื่องนี้...HOT จริงๆ

วันเสาร์ที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2559

ไฟ แล้ง แมง มีด ขโมย

0  เชื่อว่าคนทำสวนทุกคน กลัวสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ คือ ไฟ แล้ง แมง มีด ขโมย ถ้าปราศจากสิ่งที่กล่าวนี้ รับรองชาวสวนจะมั่งมีกันทุกคน แต่จะเป็นไปได้หรือ เพราะสิ่งดังกล่าวอยู่คู่กับชาวสวนมานาน
 0 ไฟ ไฟที่เกิดกับชาวสวนมี หลายประการ ประการแรกเจ้าของจุดเอง เช่นเมื่อแผ้วถางสวนก็จัดการเผาหญ้าหรือไม้ที่ตนเองถาง แต่เกิดกระแสลม หรือไฟลุกแรงจนเจ้าตัวเอาไม่อยู่ ลุกลามไหม้สวนตัวเองและเพื่อนบ้าน ทำให้เกิดการเสียหาย ฉะนั้นชาวสวนมืออาชีพจะไม่เผาหญ้าแห้ง ไม่เผาขณะอากาศร้อน ไม่เผาในฤดูร้อน ไม่เผาเต็มพื้นที่ที่ถางจะเก็บกองแล้วแยกเผาที่ละน้อย  ส่วนประการที่สอง คือไฟป่า ที่จริงไม่ได้เกิดจากป่า แต่เกิดจากฝีมือคน เข้าไปหาของป่า ไปล่าสัตว์ ไปเก็บผักหวาน ไปแหย่ไข่มดแดง มือบอนจุดไฟจะเพื่อประโยชน์อะไรก็แล้วแต่ พวกนี้เผาแล้วหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที ปล่อยให้ชาวสวนรับกรรมเอาเอง
0 แล้ง  ชาวสวนลับแลส่วนใหญ่ปลูกผลไม้ตามไหล่เขา เชิงเขา หรือที่ราบเชิงเขา หรือในป่าที่มีลำห้วยบนเขา ไม่มีแหล่งน้ำเช่นหนองน้ำ คลอง ลำห้วย (ยกเว้นบางแปลงที่อยู่ลุ่มห้วย) ส่วนใหญ่ก็จะไม่มีน้ำรดต้นไม้ ที่ดินที่ไม่มีความชุ่มชื้นต้นไม้ก็จะแห้งตายในฤดูแล้ง แต่ก็ไม่เกิดขึ้นทุกปี ที่ลับแล เกิดแล้งจัดเมื่อ 2550 และก็ปีนี้ 25559 ต้นลองกอง ทุเรียนยืนต้นตาย เสียหายกันมาก
0 แมง ถ้าเป็นชาวสวนทุเรียน แมลงที่เป็นปัญหาก็มี แมลงเจาะต้น เจาะผล กระรอก กระเลน ถ้าเป็นลองกอง ก็เป็นผีเสื้อมวลหวาน แมลงวันทอง ถ้าเป็นมะม่วงและมะยงชิด ก็เป็นเพลี้ยไฟ แมลงวันทองเจาะผล แมลงด้วงเจาะต้น
0 มีด ชาวสวนลับแลจะให้เครื่องตัดหญ้า เป็นเครื่องก้านอ่อน หรือก้านแข็ง(มือจับเขาควาย) ใบตัดหญ้าก็จะใช้ขนาดใหญ่ 14 - 16 นิ้วก็มี เวลาตัดมือตัดรับจ้างที่เป็นมืออาชีพก็จะสังเกตุระยะการปลูก จะมองออกว่าระยะนี้น่าจะมีการปลูกต้นไม้ไว้ หรือไม่ก็สังเกตุต้นหมากผู้ป่าหรือต้นโกศล คนปลูกมักจะเสียบไว้ใกล้ ๆ กับกล้าต้นไม้ที่ปลูก ถ้าไม่มีเจ้าของก็ทำเครื่องหมายไว้ เช่นถุงพลาสติกมัดติดต้นกล้า หรือตอกหลักไม้ไผ่เอาถึงพลาสติกคลอบไว้ ผมเคยเอาถุงพลาสติกมัดติดต้นชะอม เพราะปลูกผักหวานไว้ติกกับต้นชะอม แต่คนงานตัดต้อนผักหวานออกเหลือไว้แก่ต้นชะอมที่มีพลาสติกมัดไว้..อันนี้อยู่ที่สมองของคนงานด้วย..
0 ขโมย  อันนี้สำคัญ เขาจะเก่งกว่าเจ้าของสวนมาก ทั้งด้านการสังเกตุุการแก่ใกล้สุกของผลไม้ ไม่ว่าทุเรียน หรือมะยงชิด เดี๋ยวนี้มักจะไม่ใช้ตะกร้า หรือภาชะนะที่เวลาแบกออกไปแล้วเห็นผลไม้ เขาจะให้กระสอบปุ๋ย หรือกระสอบป่าน เวลาใส่ผลไม้แล้วมองไม่เห็น เก่งอีกด้านของคนพวกนี้คือการตลาด เขาจะไปตีสนิทกับแม่ค้ารับซื้อ เช่นมะยงชิดช่วงเก็บผลขายเป็นมะปรางเปรี้ยวอ่อน คนพวกนี้จะขโมยมะยงชิด แล้วเอาไปขายให้แม่ค้า บอกว่าเป็นของสวนเองปล่อยให้สุกไม่ได้เดี๋ยวแมลงกิน หรือถูกขโมย เรื่องนี้ผมเองมีที่ดินอยู่แปลงหนึ่งปลูกมะยงชิดไว้ 6 ไร่ จ้างคนงานไปพ่นยากันแมลง คนงานบอกว่าติดผลมาก แต่พอไปเดินดูเห็นผลเหลือง อีก 2 วันจะมาเก็บ ก็เตรียมบรรได เข่งไป พอถึงสวนแทบหมดกำลังใจ ไม่มีสุกติดต้นสักลูก ขโมยเก่งครับ เขาถือว่าไม่มีหลักฐาน จะเอาเมื่อไหร่ จะเอาอะไรก็ได้ และเขาก็ไม่ทำสวนด้วย แต่มีผลไม้ขายทั้งปี.....
 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น&สอบถามมาได้นะครับ